Projekt filmowy to nie tylko wyjazdy i lekcje poświęcone kinu. To także udział w różnorakich konkursach. Mamy przyjemność poinformować, że wzięliśmy udział w jednym z nich, mianowicie w XVI Ogólnopolskim Konkursie Filmowym.
Grupa uczniów i uczennic z klas I D (Małgorzata Urbanek, Julia Jurek, Aleksandra Jackiewicz oraz gościnnie Kinga Wojciechowska) i II C (Przemysław Matera, Herman Artsimenia) pod nazwą "Blue Liars" nakręciła film "Niebieski Motyl". Opowiada on o zadufanym w sobie chłopaku, który swoim zachowaniem wywołuje efekt motyla i doprowadza do śmierci swojej dziewczyny. Dostaje jednak szansę, żeby wszystko naprawić.
Zachęcamy do obejrzenia "Niebieskiego Motyla" i wyrażania opinii!
Z kolei Katarzyna Broda z klasy II D napisała analizę filmową. Dotyczyła ona wizji świata w filmie "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa". Tekst Kasi można przeczytać poniżej, do czego serdecznie zapraszamy!
Główni bohaterowie filmu przenoszą się do magicznego świata. Lodowata kraina zła i niewolnictwa kontrastuje z
płonącymi kominkami w przytulnych domach. Na Zuzannę, Edmunda, Piotra i Łucję czyhają poważne niebezpieczeństwa i wiele przeszkód na drodze, takich jak
wilki czy rwąca rzeka. Mimo to napotykają także dobre istoty, które wesprą ich w ostatecznym pokonaniu zła.
Uważam,
że wizja świata filmowego w ,,Opowieściach z Narnii” w reżyserii Andrew
Adamsona oparta jest na schematach charakterystycznych dla filmu przygodowego. Są to m.in. zasada kontrastu i dualizmu, a
także sposób patrzenia na świat przez
pryzmat symboliki, baśni i bajek. Należy jednak pamiętać, że każda dobrze
zrobiona produkcja tego gatunku prezentuje
indywidualną, niepowtarzalną wizję świata, a to właśnie przyciąga do kin
całą rzeszę widzów.
Akcja „Opowieści z Narnii” osadzona
jest w realiach II wojny światowej.
Czwórka dzieci - londyńczyków, na
których losie będzie skupiona fabuła, musi uciekać na wieś z powodu
bombardowań. Ich zastępczym domem staje się stary, ogromny, tajemniczy
budynek. Pewnego dnia, podczas zabawy w chowanego, Łucja odkrywa szafę, dzięki
której można przenieść się do magicznego świata Narnii. Na początku rodzeństwo
nie wierzy młodszej siostrze, aż pewnego dnia sami stawiają stopy na skutej
lodem krainie. Niestety, przyjaciel
Łucji, Tumnus, oraz Edmund zostają porwani przez złą czarownicę. Stają się jej niewolnikami. Rodzeństwo
okazuje się także być wybrańcami, którzy dołączą do wojsk lwa Aslana. Razem z
nim pokonają złą władczynię i w końcu zasiądą na tronie.
Wizję
świata Narnii buduje kontrast, który można dostrzec już na samym początku
filmu. II wojna światowa to czas rozwoju technologii. W pierwszych minutach
produkcji kadry wypełnione są bombardującymi Londyn samolotami. Jest noc, a tonację kolorystyczną filmu
tworzą brązowoszare barwy.
Gdy Łucja stawia pierwsze kroki w Narnii, biały śnieg i jasne niebo
swoją jasnością rażą widzów w oczy. Dziewczynka napotyka Tumnusa, który mimo że
porozumiewa się w tym samym języku co Łucja, to nie zna słów ,,ubrania”,
,,szafa”, nie umie potrząsnąć dłonią na
powitanie. Bohaterka wkroczyła w
świat fantazji, który pozwolił jej chwilowo oderwać się od wojny i związanego z
nią strachu. Jest to dla niej magiczny świat, w moim odbiorze nieco infantylny,
w którym oddalona od bombardowań wreszcie może być dzieckiem. Magiczność Narnii i jej niezwykły wpływ na
dziewczynkę uwydatniają także
plenery. Narnia często kręcona jest z lotu ptaka. Ruch kamery sprawia także, iż
mamy poczucie potęgi i nieskończoności krainy. Wydaje się, jak gdyby kamera nie
była w stanie objąć w całości terytorium Narnii. W efekcie można utożsamiać się
z bohaterami , którzy przekraczając próg szafy, odrywali się od ponurego realnego świata. Kontrast
w podobnej postaci występował m.in. w serii
filmów o Harrym Potterze. Tytułowy bohater to dobry chłopak, ale niczym
się niewyróżniający. Pewnego dnia ze zwykłego świata mugoli trafia jednak do
Hogwartu, który pozwala mu przekonać się o tym, że jest on naprawdę kimś
ważnym. Mimo czyhających niebezpieczeństw szkoła magiczna jest miejscem wyidealizowanym, gdyż pozwala
bohaterowi zaznać smaku życia i poznać jego prawdziwą tożsamość.
Dostrzegłam
także, iż wizję rzeczywistości w
,,Opowieściach z Narnii” cechuje dualizm. Świat podzielony jest na dobry i zły,
a bohaterowie na pozytywne i negatywne charaktery. Film wieńczy szczęśliwe
zakończenie, ponieważ czarownica zostaje pokonana, a skutą lodem krainę ponownie
zaczyna pokrywać zieleń. Ten dualizm uwidacznia się dzięki zastosowaniu odpowiednich środków
filmowych np. kontrastu „ciepło-zimno”. Kiedy Łucja pojawia się w Narnii
po raz pierwszy, trzęsie się z zimna. Tumnus zaprasza dziewczynkę do domu,
częstuje ją gorącym napojem oraz rozpala ogień w kominku. W scenie, gdy
rodzeństwo odwiedza państwo
bobrów, w ich domu również dominują ciepłe barwy. Gości ogrzewa rozpalone
ognisko, a na stole widnieją zapalone świeczki oraz gorący poczęstunek. Ciepła atmosfera w domach pozytywnych
bohaterów ukazuje ich dobroć, kontrastując z chłodnym, lodowatym zamkiem
czarownicy. Dualizm jako zasada konstrukcyjna świata przedstawionego to częsta
cecha filmów przygodowych. Przykładem
może być seria ,,Władca Pierścieni”, w której
bajeczny Shire kontrastuje z ognistoczerwonym, piekielnym
Mordorem. Bohaterowie również podzieleni są na dobre i złe charaktery.
Nikczemność w końcu zostaje pokonana,
gdy Frodo wrzuca pierścień do ognia Góry Przeznaczenia.
Wizja krainy Narnii opiera się także
na schematach świata bajkowego. Dostrzegamy to w symbolice filmu. Zwierzętom
przypisywane są archetypiczne cechy, niczym w utworach Krasickiego, a środki
filmowe uwydatniają te atrybuty. Aslan charakteryzuje się sprawiedliwością oraz
szlachetnością. Tak jak w książce, jest on lwem, co nasuwa skojarzenia z
władzą. W filmie często usytuowany jest on na środku kadru, co więcej za postacią pojawia się światło. W ten
symboliczny sposób twórcy filmu oddali potęgę Aslana. Natomiast czarne
charaktery - m.in. wilki - zostały zdubbingowane przez chłodne głosy. Posiadają
także przenikliwe, jaskrawożółte oczy. W wielu filmach przygodowych
zwierzętom przypisywane są podobne cechy. W serii ,,Harry Potter” godło domu
Gryffindoru, czyli lew, symbolizuje odwagę, natomiast wąż Ślizgonów utożsamiany jest ze złem.
Kolejne podobieństwo ,,Opowieści z Narnii”
do innych filmów przygodowych przejawia się między innymi w tym, że to
postać inicjuje działania, a związek przyczynowo-skutkowy implikuje
zmiany. Decyzja o pozostaniu rodzeństwa w Narnii zapadła, gdy bohaterowie
spostrzegli, iż brakuje Edmunda. Co więcej, dowiedzieli się, że są oni jedyną
nadzieją na wyzwolenie krainy spod panowania złej czarownicy. Miało to miejsce
w domu bobrów. W tym momencie to właśnie
protagoniści jasno określili swój cel, jakim było uratowanie Tumnusa, Edmunda,
a nawet całej Narnii. Związek przyczynowo-skutkowy implikujący zmiany objawia
się m.in. w relacjach Edmunda z Piotrem. Młodszy z braci cechował się
kapryśnym charakterem, nienawidził rozkazów starszego brata. Za wszelką cenę
próbował zrobić mu na złość i postępował odwrotnie do jego żądań. Piotr
natomiast próbował nadawać ton rodzeństwu, co spotykało się z dezaprobatą
Edmunda. Młodszy brat odłączył się od reszty bohaterów i poszedł odwiedzić czarownicę, która chciała go
wykorzystać tak, aby naiwny chłopiec wydał jej resztę rodzeństwa. Słynna
przepowiednia głosiła, iż tylko dwie córki Ewy oraz dwoje synów Adama byli w
stanie zbawić Narnię w momencie, gdy wszyscy razem zasiądą na tronie. W
symboliczny sposób oddaje to przesłanie, iż bohaterowie nie zdołają pokonać
wroga, skacząc sobie wzajemnie do oczu. Powrót Edmunda do rodzeństwa pokazuje,
iż należy sobie wzajemnie przebaczać i wspólnie połączyć siły.
Charakterystyczna dla filmów
przygodowych jest także tzw. ,,ostateczna bitwa”, do której cały czas dążą
bohaterowie. W trakcie tych walk, postać zazwyczaj udowadnia widzom swoją
przemianę, a także jednoznacznie pokonuje wroga. W ,,Opowieściach z Narnii”
Edmund w porywie złości rzuca się na czarownicę, w wyniku czego zostaje ranny.
Piotr decyduje się zemścić na złej
władczyni i zaczyna toczyć z nią pojedynek na miecze. Ostatecznie zjawia się
Aslan i zabija antagonistkę. Łucja biegnie pomóc Edmundowi, dając mu do picia
uzdrawiający napój, a Zuzanna osłania ją strzałami z łuku. Ta scena ukazuje, iż
młodszy chłopiec wyzbył się kompleksu niższości wobec Piotra, a także pokazuje
pojednanie się rodzeństwa. ,,Ostateczna
bitwa” pojawiła się między innymi w superprodukcji Jamesa Camerona pt.
,,Avatar”. Plemię Na’vi było zmuszone
bronić niezależności swojej planety zwanej Pandorą oraz chronić naturę, z którą
żyli w harmonii. Celem mieszkańców Ziemi
było uzyskanie z niej unobtainium- bardzo cennego materiału. Główny bohater
Jake początkowo podstępnie próbował zyskać zaufanie plemienia Na’vi, aby
później ich wykorzystać. Dostał zlecenie od swojego dowódcy, w efekcie
miał za zadanie przekonać mieszkańców Pandory do zmiany miejsca zamieszkania,
ponieważ pod ich świętym drzewem znajdowały się największe skupiska unobtainium. Jednakże Jake zakochuje się w
Neytiri, córce wodza plemienia. Udział
w finałowej bitwie po stronie plemienia Na’ vi
jest dowodem przemiany jego charakteru
Dzieło
,,Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa” jest standardową produkcją
przygodową. Filmy wywodzące się z tego gatunku łączy
kilka wspólnych cech. Wymienione przeze mnie tytuły są przykładem na to, iż
praktycznie w każdym z nim występują symbolika, dualizm, wyraźny kontrast, podobna budowa scenariusza oraz nawiązania
do świata bajek i baśni.
Uważam, że trzymanie się utartych schematów jest zaletą
kina przygodowego. Widz mógłby poczuć się zawiedziony i – być może - nieco
zdezorientowany, gdyby twórcy filmu
zlekceważyli te reguły. Mimo wykorzystywania
schematów każdy z filmów jest – jak już nadmieniłam na początku mojej pracy - na
swój sposób oryginalny. Do takich
niezwykłych dzieł należą ,,Opowieści z Narnii” – historia przenikania się dwóch światów. Narnia daje rodzeństwu
możliwość odnalezienia swojej prawdziwej
tożsamości, a także uwolnienia się od rzeczywistości II wojny światowej. Paradoksalnie bohaterowie,
przebywając w magicznej krainie, również muszą wziąć udział w bitwie, narażając
własne życie. Znaczące jest to, że w
jednej ze scen filmu, rozgrywającej się w Narnii, padają słowa: ,,przecież
wojna nie będzie trwać wiecznie”. I te słowa dają nadzieję.....
