poniedziałek, 7 marca 2016

"Niebieski motyl" / Wizja świata w filmie "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa”

Projekt filmowy to nie tylko wyjazdy i lekcje poświęcone kinu. To także udział w różnorakich konkursach. Mamy przyjemność poinformować, że wzięliśmy udział w jednym z nich, mianowicie w XVI Ogólnopolskim Konkursie Filmowym.
Grupa uczniów i uczennic z klas I D (Małgorzata Urbanek, Julia Jurek, Aleksandra Jackiewicz oraz gościnnie Kinga Wojciechowska) i II C (Przemysław Matera, Herman Artsimenia) pod nazwą "Blue Liars" nakręciła film "Niebieski Motyl". Opowiada on o zadufanym w sobie chłopaku, który swoim zachowaniem wywołuje efekt motyla i doprowadza do śmierci swojej dziewczyny. Dostaje jednak szansę, żeby wszystko naprawić.

Zachęcamy do obejrzenia "Niebieskiego Motyla" i wyrażania opinii!


Z kolei Katarzyna Broda z klasy II D napisała analizę filmową. Dotyczyła ona wizji świata w filmie "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa". Tekst Kasi można przeczytać poniżej, do czego serdecznie zapraszamy!

                Główni bohaterowie filmu przenoszą się do magicznego świata. Lodowata kraina zła i niewolnictwa kontrastuje z płonącymi kominkami w przytulnych domach. Na Zuzannę, Edmunda, Piotra i Łucję czyhają  poważne niebezpieczeństwa i  wiele przeszkód na drodze, takich jak wilki czy rwąca rzeka. Mimo to napotykają także dobre istoty, które wesprą ich w ostatecznym pokonaniu zła.
                Uważam, że wizja świata filmowego w ,,Opowieściach z Narnii” w reżyserii Andrew Adamsona oparta jest na schematach charakterystycznych dla filmu  przygodowego. Są to  m.in. zasada kontrastu i dualizmu, a także  sposób patrzenia na świat przez pryzmat symboliki, baśni i bajek. Należy jednak pamiętać, że każda dobrze zrobiona produkcja tego gatunku prezentuje  indywidualną, niepowtarzalną wizję świata, a to właśnie przyciąga do kin całą rzeszę widzów.
                Akcja „Opowieści z Narnii” osadzona jest w realiach  II wojny światowej. Czwórka dzieci  - londyńczyków, na których losie będzie skupiona fabuła, musi uciekać na wieś z powodu bombardowań. Ich zastępczym domem staje się stary, ogromny, tajemniczy budynek. Pewnego dnia, podczas zabawy w chowanego, Łucja odkrywa szafę, dzięki której można przenieść się do magicznego świata Narnii. Na początku rodzeństwo nie wierzy młodszej siostrze, aż pewnego dnia sami stawiają stopy na skutej lodem krainie. Niestety, przyjaciel  Łucji, Tumnus, oraz Edmund zostają porwani przez złą czarownicę. Stają się jej niewolnikami. Rodzeństwo okazuje się także być wybrańcami, którzy dołączą do wojsk lwa Aslana. Razem z nim pokonają złą władczynię i w końcu zasiądą na tronie.
                Wizję świata Narnii buduje kontrast, który można dostrzec już na samym początku filmu. II wojna światowa to czas rozwoju technologii. W pierwszych minutach produkcji kadry wypełnione są bombardującymi Londyn samolotami. Jest noc, a tonację kolorystyczną filmu tworzą brązowoszare barwy. Gdy Łucja stawia  pierwsze kroki  w Narnii, biały śnieg i jasne niebo swoją jasnością rażą widzów w oczy. Dziewczynka napotyka Tumnusa, który mimo że porozumiewa się w tym samym języku co Łucja, to nie zna słów ,,ubrania”, ,,szafa”,  nie umie potrząsnąć dłonią na powitanie. Bohaterka wkroczyła w świat fantazji, który pozwolił jej chwilowo oderwać się od wojny i związanego z nią strachu. Jest to dla niej magiczny świat, w moim odbiorze nieco infantylny, w którym oddalona od bombardowań wreszcie może być dzieckiem.  Magiczność Narnii i jej niezwykły wpływ na dziewczynkę  uwydatniają także plenery. Narnia często kręcona jest z lotu ptaka. Ruch kamery sprawia także, iż mamy poczucie potęgi i nieskończoności krainy. Wydaje się, jak gdyby kamera nie była w stanie objąć w całości terytorium Narnii. W efekcie można utożsamiać się z bohaterami , którzy przekraczając próg szafy, odrywali się od ponurego realnego świata. Kontrast w podobnej postaci występował m.in. w serii  filmów o Harrym Potterze. Tytułowy bohater to dobry chłopak, ale niczym się niewyróżniający. Pewnego dnia ze zwykłego świata mugoli trafia jednak do Hogwartu, który pozwala mu przekonać się o tym, że jest on naprawdę kimś ważnym. Mimo czyhających niebezpieczeństw szkoła magiczna jest miejscem  wyidealizowanym, gdyż pozwala bohaterowi zaznać smaku życia i poznać jego prawdziwą tożsamość.
                Dostrzegłam także, iż wizję rzeczywistości w ,,Opowieściach z Narnii” cechuje dualizm. Świat podzielony jest na dobry i zły, a bohaterowie na pozytywne i negatywne charaktery. Film wieńczy szczęśliwe zakończenie, ponieważ czarownica zostaje pokonana, a skutą lodem krainę ponownie zaczyna pokrywać zieleń. Ten dualizm uwidacznia się  dzięki zastosowaniu odpowiednich środków filmowych np. kontrastu „ciepło-zimno”. Kiedy Łucja pojawia się w Narnii po raz pierwszy, trzęsie się z zimna. Tumnus zaprasza dziewczynkę do domu, częstuje ją gorącym napojem oraz rozpala ogień w kominku. W scenie, gdy rodzeństwo odwiedza państwo bobrów, w ich domu również dominują ciepłe barwy. Gości ogrzewa rozpalone ognisko, a na stole widnieją zapalone świeczki oraz gorący poczęstunek.  Ciepła atmosfera w domach pozytywnych bohaterów ukazuje ich dobroć, kontrastując z chłodnym, lodowatym zamkiem czarownicy. Dualizm jako zasada konstrukcyjna świata przedstawionego to częsta cecha  filmów przygodowych. Przykładem może być seria ,,Władca Pierścieni”, w której  bajeczny Shire kontrastuje z ognistoczerwonym, piekielnym Mordorem. Bohaterowie również podzieleni są na dobre i złe charaktery. Nikczemność  w końcu zostaje pokonana, gdy Frodo wrzuca pierścień do ognia Góry Przeznaczenia.
                Wizja krainy Narnii opiera się także na schematach świata bajkowego. Dostrzegamy to w symbolice filmu. Zwierzętom przypisywane są archetypiczne cechy, niczym w utworach Krasickiego, a środki filmowe uwydatniają te atrybuty. Aslan charakteryzuje się sprawiedliwością oraz szlachetnością. Tak jak w książce, jest on lwem, co nasuwa skojarzenia z władzą. W filmie często usytuowany jest on na środku kadru, co więcej za postacią pojawia się światło. W ten symboliczny sposób twórcy filmu oddali potęgę Aslana. Natomiast czarne charaktery - m.in. wilki - zostały zdubbingowane przez chłodne głosy. Posiadają także przenikliwe, jaskrawożółte oczy. W wielu filmach przygodowych zwierzętom przypisywane są podobne  cechy. W serii ,,Harry Potter” godło domu Gryffindoru, czyli lew, symbolizuje odwagę, natomiast wąż Ślizgonów utożsamiany jest ze złem.
                Kolejne  podobieństwo ,,Opowieści  z Narnii”  do innych filmów przygodowych przejawia się między innymi w tym, że to postać inicjuje działania, a związek przyczynowo-skutkowy implikuje zmiany. Decyzja o pozostaniu rodzeństwa w Narnii zapadła, gdy bohaterowie spostrzegli, iż brakuje Edmunda. Co więcej, dowiedzieli się, że są oni jedyną nadzieją na wyzwolenie krainy spod panowania złej czarownicy. Miało to miejsce w domu bobrów. W tym momencie to  właśnie protagoniści jasno określili swój cel, jakim było uratowanie Tumnusa, Edmunda, a nawet całej Narnii. Związek przyczynowo-skutkowy implikujący zmiany objawia się m.in. w relacjach Edmunda z Piotrem. Młodszy z braci cechował  się kapryśnym charakterem, nienawidził rozkazów starszego brata. Za wszelką cenę próbował zrobić mu na złość i postępował odwrotnie do jego żądań. Piotr natomiast próbował nadawać ton rodzeństwu, co spotykało się z dezaprobatą Edmunda. Młodszy brat odłączył się od reszty bohaterów i poszedł odwiedzić czarownicę, która chciała go wykorzystać tak, aby naiwny chłopiec wydał jej resztę rodzeństwa. Słynna przepowiednia głosiła, iż tylko dwie córki Ewy oraz dwoje synów Adama byli w stanie zbawić Narnię w momencie, gdy wszyscy razem zasiądą na tronie. W symboliczny sposób oddaje to przesłanie, iż bohaterowie nie zdołają pokonać wroga, skacząc sobie wzajemnie do oczu. Powrót Edmunda do rodzeństwa pokazuje, iż należy sobie wzajemnie przebaczać i wspólnie połączyć siły.
Charakterystyczna dla filmów przygodowych jest także tzw. ,,ostateczna bitwa”, do której cały czas dążą bohaterowie. W trakcie tych walk, postać zazwyczaj udowadnia widzom swoją przemianę, a także jednoznacznie pokonuje wroga. W ,,Opowieściach z Narnii” Edmund w porywie złości rzuca się na czarownicę, w wyniku czego zostaje ranny. Piotr decyduje się zemścić  na złej władczyni i zaczyna toczyć z nią pojedynek na miecze. Ostatecznie zjawia się Aslan i zabija antagonistkę. Łucja biegnie pomóc Edmundowi, dając mu do picia uzdrawiający napój, a Zuzanna osłania ją strzałami z łuku. Ta scena ukazuje, iż młodszy chłopiec wyzbył się kompleksu niższości wobec Piotra, a także pokazuje pojednanie się rodzeństwa.  ,,Ostateczna bitwa” pojawiła się między innymi w superprodukcji Jamesa Camerona pt. ,,Avatar”. Plemię Na’vi  było zmuszone bronić niezależności swojej planety zwanej Pandorą oraz chronić naturę, z którą żyli w harmonii.  Celem mieszkańców Ziemi było uzyskanie z niej unobtainium- bardzo cennego materiału. Główny bohater Jake początkowo podstępnie próbował zyskać zaufanie plemienia Na’vi, aby później ich wykorzystać. Dostał  zlecenie od swojego dowódcy, w efekcie miał za zadanie przekonać mieszkańców Pandory do zmiany miejsca zamieszkania, ponieważ pod ich świętym drzewem znajdowały się największe skupiska unobtainium. Jednakże Jake zakochuje się w Neytiri, córce wodza plemienia. Udział w finałowej bitwie po stronie plemienia Na’ vi  jest dowodem przemiany  jego charakteru
                Dzieło ,,Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa” jest standardową produkcją przygodową.  Filmy wywodzące się z tego gatunku łączy kilka wspólnych cech. Wymienione przeze mnie tytuły są przykładem na to, iż praktycznie w każdym z nim występują symbolika, dualizm, wyraźny  kontrast, podobna budowa scenariusza oraz nawiązania do świata bajek i baśni. 
Uważam, że trzymanie się utartych schematów jest zaletą kina przygodowego. Widz mógłby poczuć się zawiedziony i – być może - nieco zdezorientowany, gdyby  twórcy filmu zlekceważyli te reguły.  Mimo wykorzystywania schematów każdy z filmów jest – jak już nadmieniłam na początku mojej pracy - na swój sposób oryginalny.  Do takich niezwykłych dzieł należą ,,Opowieści z Narnii” – historia przenikania się  dwóch światów. Narnia daje rodzeństwu możliwość  odnalezienia swojej prawdziwej tożsamości, a także uwolnienia się od rzeczywistości  II wojny światowej. Paradoksalnie bohaterowie, przebywając w magicznej krainie, również muszą wziąć udział w bitwie, narażając własne życie.  Znaczące jest to, że w jednej ze scen filmu, rozgrywającej się w Narnii, padają słowa: ,,przecież wojna nie będzie trwać wiecznie”. I te słowa dają nadzieję.....

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz