Nasz udział w 14 edycji Grand OFF

          (Najlepsze Niezależne Krótkie Filmy Świata)

23 Xi rozpoczęła się 14 edycja konkursu filmów krótkometrażowych. W tym roku wybrane filmy można było oglądać on-line. Konkursowi towarzyszyły różne wydarzenia kulturalne- m.in warsztaty. Na lekcjach edukacji filmowej klasa 2 dg obejrzała warsztaty poświęcone dźwiękowi, a 1 dg - reżyserskie, chętni oglądali też inne warsztaty. Przez cały tydzień, wieczorami, oglądaliśmy też wybrane filmy krótkometrażowe. 

Co sądzą na ich temat nasi filmowcy? Koniecznie przeczytajcie! 

       Warsztaty w opiniach uczniów 

Warsztaty  „Scenariusz” z  Małgorzatą Imielską, reżyserką i scenarzystką filmu "Wszystko dla mojej matki"

Wiktor z klasy 2 Dg

Najbardziej w warsztatach Pani Imielskiej podobało mi się tłumaczenie co oznaczają i zawierają poszczególne terminy związane ze scenariuszem. Przed warsztatami nie wiedziałem nawet, że istnieją takie terminy i są powszechnie używane przy produkcji filmów.

Olga z 2 Dg

Moim zdaniem bardzo ciekawe było to w jaki sposób prowadząca tłumaczy trudne pojęcia i etapy tworzenia scenariusza. Informacje zostały przekazane w przystępny sposób. Myślę, że te warsztaty są godne polecenia i pełne cennych wiadomości.  

Natalia z klasy 1 D

Na warsztatach dowiedziałam się bardzo dużo o budowie scenariusza. Nie spodziewałam się, że aby zacząć pisać, trzeba ustalić tak wiele rzeczy i przejść przez tyle etapów. Podobała mi się treść warsztatów, (…) przekazana treść była bardzo ciekawa i dokształcająca, bo dzięki tym czterdziestu minutom, które poświęciłam, mogę zacząć próbować stworzyć coś swojego we właściwej formie. Dodałabym jeszcze do wykładu kilka zdań o tym, jak kreować bohatera, ale myślę, że to zbyt rozbudowany temat,  
aby zmieścić go w paru słowach. Jednakże sądzę, że to może być bardzo dobre uzupełnienie wiedzy pisarskiej, ponieważ wykreowanie fikcyjnej postaci, która nie będzie zbyt idealna, jest trudne. Warsztaty zachęciły mnie do spróbowania swoich sił w scenopisarstwie i polecam je każdemu, kto chce zobaczyć jak wygląda scenariusz od strony technicznej i sprawdzić, czy to jego droga.  

Warsztaty operatorskie z Sarą Wojciechowską i Andrzejem Wojciechowskim, specjalistami od aparatu i kamery.

Julia z klasy 2 Dg

            Na końcu warsztatów mamy okazję obejrzeć prezentację przygotowaną przez panią Sarę Wojciechowską na temat kilku ciekawych fotografów. Właśnie ta część warsztatów najbardziej zapadła mi w pamięć, mianowicie dzięki bardzo ciekawemu, oryginalnemu i nietypowemu stylu pracy artystów. Wszystkie zdjęcia omówionych artystów dzięki swojemu unikatowemu charakterowi tworzą bardzo interesujący i przyciągający klimat, który niezwykle mnie urzekł.  

Martyna z 2 Dg

Najbardziej urzekł mnie wykład pani Sary, ponieważ zdjęcia, które zaprezentowała w swojej prezentacji bardzo zwróciły moją uwagę. Były sfotografowane w dość dziwny sposób, można powiedzieć, że niektóre z nich były tajemnicze oraz niepokojące,ale jednocześnie bardzo ciekawe. Bardzo lubię rzeczy, które w jakiś sposób się wyróżniają, odstają od normy, nie są przewidywalne,a fotografie przedstawione przez prowadzącą właśnie takie były.

Warsztaty „Reżyseria” z Tomaszem Drozdowiczem, autorem licznych filmów dokumentalnych. 

Kinga z 2 Dg

Tym co najbardziej zapadło mi w pamięć i chwyciło za serce było przytoczenie przez reżysera słów Krzysztofa Kieślowskiego, że „nie jest ważne gdzie stawiamy kamerę, ważne, po co ją tam stawiamy”. 

 

                        Festiwalowe filmy w opiniach uczniów

The tears’thing - reż. Clémence Poésy

* nagroda dla najlepszej aktorki

Ola z 2 Dg  

Film bardzo mi się podobał. Spodziewałam się jednak innego zakończenia. Bardziej szczęśliwego niż to obecne, w którym nieszczęśliwa Signe zostaje na świecie bez swojej ukochanej. Podobało mi się to jak budowało się ich uczucie na nowo. Jak robimy małe kroki, aby poprawić relacje.

Nina w reżyserii Hristo Simeonova

Sandra z  2 Dg 

Zastanawiło mnie to, dlaczego dziewczynka nie skorzystała z szansy powrotu do rodziców I zdecydowała się pozostać z mężczyzną być może źle ją traktowali bądź skłamała i tak naprawdę nie żyją? Może sami się jej pozbyli? Na te pytania widz nie znajdzie jednak odpowiedzi w filmie.

Dogwatch w reżyserii Albina Wildnera 

       *  nagroda dla najlepszego aktora

Maciek z 2 Dg

Film  wzbudził we mnie bardzo ale to bardzo pozytywne uczucia. W natłoku bardzo poprawnych politycznie filmów, które poruszają bardzo popularne tematy takie jak na przykład rasizm ten film wydaje się pewnym powiewem świeżości a zarazem normalności.

Paulina z 2 Dg

Po obejrzeniu filmu doszło do mnie, że życie jest naprawdę nieprzewidywalne. Jedząc rano wspólne śniadanie nie wiemy, czy wieczorem będzie nam dane zjeść wspólnie kolację. Czy będziemy mogli ze sobą porozmawiać, obejrzeć film, wygłupiać się, powiedzieć komuś, że jest dla nas ważny. 

 

                                    Fabiu  -reżyseria Stefan Langthaler 

                                         * nagroda za najlepszą reżyserię

Maciek z 2 dg

Film wywarł na mnie ogromne wrażenie. Po pierwsze, ma ładną oprawę, to znaczy: dobrze dobrane rekwizyty, ładną, a co najważniejsze realistyczną scenerię. Moją szczególną uwagę zwróciła praca oświetleniowca w tym filmie. A raczej to, jak dobrze została wykonana. Nie było przypadku, w którym aktor, bądź scena, była oświetlona źle czy nierealistycznie. Widać, że zostało to wykonane profesjonalnie.

Według mnie nagroda przyznana za najlepszą reżyserię, jak najbardziej się należy. 

Patryk z 2 Dg

Film tak naprawdę nie jest historią o opiece nad schorowaną kobietą i przyjaźnią jej męża i opiekuna, ale o negacji przez Artura swojej orientacji seksualnej.

Weronika z 2 Dg

 Ten film pokazuje, jak trudno jest żyć w samotności, a człowiek do szczęścia potrzebuje innego człowieka.

Justyna z 2 DG

Film pokazuje jak wielka miłość łączyła Arthura i jego żonę. „Fabiu” tłumaczy, iż miłość w wieku starszym to nie tylko pozytywne nastawienie, wzajemne, dogłębne zrozumienie, a także wzajemna pomoc i czułość, ale przede wszystkim głębokie, serdeczne przywiązanie. Film skłania do refleksji na temat starości, życia w świecie choroby osoby najbliższej, poczucia zniewolenia w małżeństwie z osobą chorą.  

 

 

„The invisible monster” reż. Jawier i Guillermo Fesser 

 

       *  nagroda za najlepsze zdjęcia

Karina z 2 Dg

Wybrałam ten film, ponieważ pokazuje on szarą rzeczywistość dzieci w krajach ubogich. Film sprawia, że chcę się płakać. Oglądając go uświadomiłam sobie, że można uszczęśliwić drugiego człowieka za pomocą niewielkich rzeczy np. uśmiechu. Tak mało wiemy o świecie nas otaczającym. Nie możemy sobie nawet wyobrazić jak czują się takie dzieci, martwiące się codziennie czy będą miały się co zjeść. Nie mówimy tu nawet o jakimś pełnym posiłku, o którym takie dzieci marzą. Mimo wszystkiego co przeżywa Amenudin i jego rodzina chłopiec jest uśmiechnięty. Podziwiam go, że jest tak optymistyczny i przede wszystkim, że mimo tak młodego wieku potrafi sobie radzić w trudnych sytuacjach.  Film nie długi, ale z pięknym przekazem. 

Butterflies in Berlin” („Motyle w Berlinie”) , reż. Monica Manganelli

                                * nagrodzony za najlepszą animację

Justyna z 2 Dg

Film bardzo mnie zainteresował. Nigdy wcześniej nie słyszałam historii prześladowań homoseksualistów, transseksualistów przez nazistów. Ponadto moją uwagę przykuła forma filmu. „Motyle w Berlinie. Pamiętnik duszy rozdartej na pół” to bardzo ciekawa animacja, piękna wizualnie, wykorzystująca różne techniki  animacji. Polecam ten film. Uważam, że warto poświęcić mu swoją uwagę, gdyż pokazuje historię, o której głośno się nie mówi oraz motyw Innego, z którym co raz częściej się spotykamy.

Natalia z 2 Dg

Ciekawym zabiegiem jest  pokazanie całej historii z perspektywy córki mężczyzny, który pomagał razem z Alexem ściganym przez Hitlera ludziom. Dziewczyna otwiera pamiętnik Alexa i historia sama się opowiada.  

Klaudia z 2 Dg

Bardzo podobał mi się fakt, że reżyserka podjęła się tak trudnego tematu, często uznawanego za temat „tabu”. Wymagało to od niej dużej odwagi – nie wiedziała, jak film zostanie odebrany przez osoby konserwatywne i uznające inne orientacje seksualne za „ideologie”. Potrafiła przedstawić historię Alexandry w taki sposób, że pod koniec filmu łzy same cisnęły się do oczu.  

Film zrobił na mnie ogromne wrażenie. Jestem pewna, że szybko o nim nie zapomnę. Nie wiedziałam, że w ciągu niespełna 30 minut można opowiedzieć tak piękną historię. Polecam tę animację każdemu – wiele ludzi zdaje sobie sprawę z antysemityzmu Hitlera, ale kto wiedział o jego nastawieniu do osób homoseksualnych i transseksualnych? Ten fakt na pewno może zaskoczyć. Poza tym, powinni obejrzeć go ludzie odrzucający osoby o innych orientacjach seksualnych. Może zrozumieją, że te osoby to także ludzie, którzy czują i cierpią? Może zdadzą sobie sprawę, że zasługują na szacunek jak każdy z nas? Może zauważą, że każde wykluczenie innych grup ludzi może doprowadzić do czegoś okropnego? Mam szczerą nadzieję, że tak się stanie. Świat byłby dużo piękniejszy, a historia byłaby mniej krwawa, gdybyśmy akceptowali różnorodność pośród nas.

 

 

Daria z 2 DG

 

“Nie mamy możliwości czynienia wszystkim dobra,ale mamy możliwość,by nikomu nie czynić zła.” 

 

“Cargo”- reż. Christina Tournatzés

         *  nagrodzony za najlepszy scenariusz        

 

Paulina z  Dg 

 

Wybrałam go, ponieważ najbardziej lubię oglądać filmy, które mówią o prawdziwych wydarzeniach.

Ten film przypomniał mi historie ludzi w “Medalionach” Z. Nałkowskiej, tam ludzie również wołali i próbowali uciekać z wagonów. Oprócz tego budzi refleksje o tym, jak bardzo jedna osoba, jednostka może wpłynąć na decyzje ludzi, a nawet na ich życie. Takie sytuacje dzieją się nadal, budzą skojarzenia wojny. 

 

 

             Saba” w reżyserii Mohammada Reza Khavari.

 

Adrianna z 2 Dg

 

Filmem, który wywarł na mnie piorunujące wrażenie był „Saba” w reżyserii Mohammada Reza Khavari. „Saba” skłonił mnie do refleksji na temat osób transpłciowych. Utwierdził mnie w przekonaniu, że każdy taki człowiek musi mieć niesamowicie ciężko w życiu. Z różnych historii wiem, że osoby transpłciowe często nie otrzymują wsparcia najbliższych i muszą zmagać się z wieloma nieprzyjemnościami. W mojej ocenie jest to nieludzkie, sama stoję murem za takimi osobami i uważam, że są całkowicie normalne. 

Po obejrzeniu tego filmu zrozumiałam również, że wśród mojego najbliższego otoczenia może być taki człowiek jak tata Saby, który boi się przede mną otworzyć i wyjawić, kim tak naprawdę jest. Uważam jednak, że jest to całkowicie zrozumiałe po tym, co dzieje się w naszym kraju. Bardzo boli mnie to, że istnieją jeszcze takie osoby, które oceniają kogoś przez pryzmat koloru skóry, religii, orientacji, czy też właśnie tożsamości płciowej, a nie przez to czy po prostu ktoś jest dobrym człowiekiem.  

Wielka szkoda, że seans trwał zaledwie 13 minut. Myślę, że warto poruszać takie tematy w filmach i gdyby ten był dłuższy, mógłby jeszcze bardziej podbić serca widzów.

 

 

 

The girls with blue eyes – reż.  Alireza Mirasadollah 

 

         * nagroda za najlepszy dokument

 

Kinga z 2 Dg

Uważam, że bohaterka powinna być dumna z tego, że jest wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju